II – ხალხური პოეზია

ისგუ̂ამ დიდა̈ბინ გოშია, დიდება თარინგლეზერის! ა̈ლჴჷ̄რა̄ლედ ლიშედს გუშგუ̂ეჲ, ლიმზირ-დიდა̈ბ ლუჯუ̂ა̈რუ გუ̂ა̄რ!

ძღუ̂იდილდ ჯეცხა̈პდა ოქუ̂რა̈ში ოქუ̂რა სამჴა̈რინ გოშია ლალგენა ისგუ ჴანარე, მუჭუ̂ა̈რ ხაგა̈ნდახ ოქუ̂რა̈ში, იბირღუ̂იე̄ლხ ზაგნიზაგა̈რ, სუ̂იფილდ მეტყუფე ხეროლეხ; ლალგენა ისგუ გიცრარე, მუჭუ̂ა̈რ ხა̄გა̈ნდახ ყორყოჯა̈ჲ,

იკუ̂ა̈ჩხჲალეხ ზაგნი ზაგა̈რ. დიდა̈ბ ოთჴა̈დ ყერის ისგუ̂ა! ისგუ̂ა დიდა̈ბდ მამგუ̂ეშ ნიცხა; ლიშედ ნიშგუ̂ეჲ სი ჯიცხა̈ნდედს, აშ ლერსგუ̂ანთე გირი მურგუ̂ალდ

თ ა მ ა რ

ო, ხიადულ, თამარ დედფა̈ლ, ჩინ მაჩენე თამარ დედფა̈ლ! ფა̈თუ̂ა̈რ ჯაგა̈ნდა ყუ̂ა̈რყუ̂ლაი, თერა̈ლ ჯისგურდა გიშრიშე, შდჷქა̈რ ჯადდა მარგლიტიშე; სგაშხან ჯაქუდა ატლასე, ქა̈მშხან ჯაქუდა აბჯარე, ჭჷშხას ჯასდანდა, ო, ჩექმარე, თხუმას ჯაგა̈ნდა ზურჩია;

შენი დიდებით სავსეა, დიდება მთავარანგელოზს! შევევედროთ ჩვენს შეწევნას წირვა ("ლოცვა < ძვ.ქ. ზორ-ვ-ა")--დიდება²³ гვრიანი გვქონდეს! ზღუდე გერტყა ოქროსი, ოქროს სამკაულით სავსეა შენი შესაწირი ხარები, რქები ჰქონდათ ("ე-დგ-ა-თ") ოქროსი, დაბუღრაობენ ქედ-ქედ, მოედანი გადატყაული ექნებათ; შენი შესაწირი ვერძები, რქები ჰქონდათ ("ე-დგ-ა-თ")

დაგრეხილი, დახტოდნენ ქედ-ქედ.

დიდება მოსვლოდეს შენს ძალას! შენს დიდებას არაფერი გვირჩევნია; ჩვენი შეწევნა შენ გერჩიოს, ასე მარჯვნივ ირგვლივ!

ლენჯერი

დ ე დ ფ ა̈ ლ

ო, სიხარულო, თამარ დედოფალო, ყველაზე უკეთესო თამარ დედოფალო! თმები გქონდა ("გ-ე-დგ-ა") ხუჭუჭი, თვალები გქონდა ("გეჯდა") გიშრისა, კბილები გქონდა მარგალიტისა; შიგნით გეცვა ატლასი, გარეთ გეცვა აბჯარი, ფეხზე გეცვა, ო, ჩექმები, თავზე გედგა ზუჩი;

ჩაჟილდ ჯეყად ქუ̂იშმიშ ფერიშ, ჰჷნგრილ ჯიგანდა, ოჲ, ლჷშკა̈დი, ჰა̈ღუ̂ირ ჯისდანდა ლუნცროუ̂ე, მადრა̈ჴ ჯუღუ̂ა̈ნდა ოქუ̂რა̈ში, თამარ დედფა̈ლ, თაჲამარა̈ლსი, ჩიდ მაჩენე თაჲამარა̈ლსი!

ცხენი გყავდა ქვიშისფერის(ა), უნაგირი გედგა, ოჲ, მოჭედილი, აღვირი გედვა მოვერცხლილი, მათრახი გქონდა ოქროსი, თამარ დედოფალო, თამარს, ყველაზე ("ყველად")უკეთეს თამარს!

მულახი

ყანსაუ̂ ყიფჲანე, ყანსაუ̂ ყიფჲანე, უმჩა-უდგარა, უმჩა-უდგარა!

ყანსავ ყიფიანი, ყანსავ ყიფიანი, უბერებელ-უკვდავი, უბერებელ-უკვდავი!

ლენჯერი