¡

ჲა̈რ ვინ მიც. ჲა̈ს ვის,

ნათ. იშა ვისი

მა̈ჲ რა, მიც. იმ რას

ათხე ახლა

აჯაღ კიდევ, ისევ

მარე მაგრამ

ხედ{ა} რომელი

-ს მიცემითი ბრუნვის ნიშანი

-იშ, -ა̈-შ, საზღვრულის წინ

-ი, -ა̈ ნათესაობითი ბრ. ნიშანი

-არ-ე-შ >-რ-ე-შ, საზღვრულის წინ

-არ-ე >-რ-ე მრავლობითი რიცხვის ნათესაობითი ბრუნვის ნიშნები ალ ეს, ეჯ ის იხმარება საზღვრულის წინ

ხუ̂-ითუ̂რი ვსწავლობ   მ-იხალ (‖მ-იხა) ვიცი

ხ-ითუ̂რი             ჯ-იხალ (‖ჯ-იხა)

ითუ̂რი        ეჯას ხ-ოხალ (‖ხ-ოხა)

ლ-ითუ̂რი-დ         გუ̂-იხალ (‖გუ̂-იხა)

ხუ̂-ითუ̂რი-დ            ნ-იხალ (‖ნ-იხა)

ხ-ითუ̂რი-დ           ჯ-იხალ-ხ

ითუ̂რი-ხ ეჯჲა̈რს ხ-ოხალ-ხ (‖ხ-ოხა-ხ)

ს ა უ ბ ა რ ი III

ჲა̈რ ხი სი? მი ხუ̂ი სტუდენტ. იმე ხა̈რი სი? მი ხუ̂ა̈რი უნიუ̂ერსტეტისგა. იმ ხაშდბა უნიუ̂ერსტეტისგა? – ხუ̂ითუ̂რი. ჲა̈რ ლიხ ალჲა̈რა? ალჲა̈რ მიშგუ აფხნეგა̈რ ლიხ. იმ ხაშდბახ (‖იჩოხ) ალჲა̈რ? ალჲა̈რი̄ ითუ̂რიხ. სგა̈ჲ იმ ხაშდბად უნიუ̂ერსტეტისგა? ნა̈ჲი̄ ხუ̂ითუ̂რიდ. მა̈ჲ ნჷნა̈რ ჯიხალხ? ნა̈ჲ ნიხალ ქართუ̂ილ ი ლურსუ. ათხე ხედ ნინს ხითუ̂რიდ? ათხე ხუ̂ითუ̂რიდ ლჷზნუს (‖ლუზნუს) ი ლუშნუს. ლჷზნუ-ჲ ლუშნუი̄ ქართუ̂ელურ ნჷნა̈რ ლიხ.

მი ხუ̂ი მუშუ̂ა̈ნ. შუ̂ანა̈რს ნიხალ ლუშნუ. ეჯა ლი მჷზა̈ნ. ზანა̈რს ხოხალხ ლჷზნუ. ზანა̈რ ი შუ̂ანა̈რ ქართუ̂ელა̈რ ლიშდ.

ჯიხალხმა̄ ლუშნუ? დე̄სა, ნა̈ჲ დე̄სა ნიხალ ლუშნუ, მარე ათხე ხუ̂ითუ̂რიდ. ხედ ნინს ხითუ̂რიდ აჯაღ? ჲერხი ხუ̂ითუ̂რიდ ფრანგულს, ჲერხი – გერმანულს, ჲერხი – ინგლისურს ი ჲერხი – ლჷჲფხაზუს.

ჲა̈ს ხოხალ ლუშნუ? ლუშნუ ხოხალხ შუ̂ანა̈რს. ქართუ̂ილ იშა ნინ ლი? ქართუ̂ილ ქართუ̂ელრე (შუ̂ანრე, ზანრე) ნინ ლი. ლურსუ იშა ნინ ლი? რუსლეშ (ჲედ: ლურსუ რუსლე ნინ ლი).

იშა ლა̈ირ ლი ალა (‖ლ'ალა̄)? ალა ლი მიშგუ, ეჯა ლი ეჩი̄შ (ჲედ: ალ ლა̈ირ ლი მიშგუ, ეჯ ლა̈ირ ლი ეჩი̄შ).

ნა̈ჲ ლიშდ ქართუ̂ელა̈რ. გუშგუ̂ეჲ ნინ ლი ქართუ̂ილ. ნა̈ჲ აჯაღ ნიხალ ლურსუ ი ხუ̂ითუ̂რიდ იშგან ნჷნა̈რსი.

ვინ ხარ შენ? მე ვარ სტუდენტი. სად ხარ შენ? მე ვარ უნივერსიტეტში. რას აკეთებ ("მუშაობ") უნივერსიტეტში? ვსწავლობ. ვინ არიან ესენი? ესენი ჩემი ამხანაგები არიან. რას აკეთებენ ("შვრებიან") ესენი? ესენიც სწავლო-ბენ. თქვენ რას აკეთებთ უნივერსიტეტში? ჩვენც ვსწავლობთ.

რა ენები იცით? ჩვენ ვიცით ქართული და რუსული. ახლა რომელ ენას სწავლობთ? ახლა ვსწავლობთ მეგრულს{ა} და სვანურს. მეგრულიც და სვა-ნურიც ქართველური ენებია.

მე ვარ სვანი. სვანებმა ვიცით სვანური. ის არის მეგრელი. მეგრელებმა იციან მეგრული. მეგრელები და სვანები ქართველები ვართ.

იცით სვანური? არა, ჩვენ არ ვიცით სვანური, მაგრამ ახლა ვსწავლობთ. რომელ ენას სწავლობთ კიდევ? ზოგი ვსწავლობთ ფრანგულს, ზოგი – გერმანულს, ზოგი – ინგლისურს და ზოგიც – აფხაზურს.

ვინ იცის სვანური? სვანური იციან სვანებმა. ქართული ვისი ენაა? ქარ-თული ქართველების (სვანების, მეგრელების) ენაა. რუსული ვისი ენაა? – რუსების (ან: რუსული რუსების ენაა).

ვისი წიგნია ეს? ეს არის ჩემი, ის არის მისი (ან: ეს წიგნი არის ჩემი, ის წიგნი არის მისი).

ჩვენ ვართ ქართველები. ჩვენი ენა არის ქართული. კიდევ ჩვენ ვიცით რუსული და ვსწავლობთ სხვა ენებსაც.

დ ა ვ ა ლ ე ბ ა: 1. მხოლოობითი რიცხვის ფორმები გადაიყვანეთ მრავ-ლობითში;

2. შეადგინეთ მსგავსი წინადადებები.